[3]. Zgoda

Justin czuł się tak, jakby znajdował się w jednym ze swoich snów, gdy schodził po schodach, podziwiając nowe mieszkanie. Kiedy do pokonania pozostał mu ostatni stopień, do jego nozdrzy wdarł się przyjemny aromat grzanek. Pośpiesznie przekroczył próg kuchni i uśmiechnął się swoim wyuczonym uśmiechem w kierunku wszystkich domowników.

- Dzień dobry – grzecznie się przywitał. Niespodziewanie z ust chłopaka wymknęło się jedno, przeciągłe ziewnięcie. Odsunął krzesło od stołu, by sekundę później usiąść na nim. Miejsce obok niego zajmowała Misty, która w przeciwieństwie do Justina wyglądała jak po dobrze przespanej nocy. Chłopak przejechał dłonią po zaspanych powiekach i oparł łokcie na blacie.

Oblizał usta i sięgnął dłonią po parę tostów. Mieszkał tu zaledwie od wczoraj, a już zdążył się rozgościć. Misty spojrzała na niego z lekkim obrzydzeniem, kiedy wpakował sobie do ust ogromny kęs tych pyszności i zacząć przeżuwać na zmianę z popijaniem soku pomarańczowego.

Mama od zawsze nazywała go małym żarłokiem. Justin bowiem zawsze bał się, że nie starczy im jedzenia, dlatego pożerał ich ogromne ilości. Na wszelki wypadek. To oczywiście kończyło się bólem brzucha.

- Ktoś tutaj ma apetyt – usłyszał łagodny głos Laurel, która zaledwie sekundę później położyła na stół kolejną porcję grzanek. Nie minęła minuta, a po schodach zbiegł spóźniony już Christian. Jak na prawnika przystało miał na sobie najdroższy garnitur i teczkę. Podbiegł do żony i ucałował ją w polik. To samo uczynił ze swoją córką, a do Justina kiwnął głową na powitanie.

- Odwieź proszę Misty do szkoły – poprosił. Dziewczyna słysząc swoje imię, od niechcenia spojrzała w ich stronę. – Samochód stoi w garażu, tu masz kluczyki – dokończył Chris i rzuciwszy kluczę na stół, wyszedł pośpiesznie z mieszkania.

Momentalnie Misty rozdziawiła usta ze zdziwienia i niedowierzania zarazem. Jak to możliwe, że Justin, mieszkając tutaj jeden dzień zdobył zaufanie ojca na tyle, aby ten pożyczył mu swoje ukochane auto?

Potrząsnęła głową. Usłyszawszy jak Bieber wymruczał pod nosem ciche ‘dziękuję’, podniosła się do pionu i mimowolnie podążyła za nim do garażu.

Gdy drzwi pomieszczenia całkowicie uniosły się ku górze, Justin poczuł jakby coś wgniotło go w ziemię. Zamrugał kilkakrotnie, nie mogąc  uwierzyć własnym oczom. Misty w tym czasie wyminęła go i zajęła przednie miejsce. A Justin nawet nie drgnął, tylko podziwiał wzrokiem najnowsze Porsche w kolorze grafitu. Dyskretnie uszczypnął się w rękę, aby oprzytomnieć.

Wsiadł za kierownicą, ówcześnie wygodnie usadawiając się w fotelu. Przekręcił kluczyki w stacyjce i przymknął powieki, by móc rozkoszować się charakterystycznym warkotem silnika. Powoli przycisnął stopę do gazu, a później jeszcze mocniej. Tym samym spowodował, że auto pomknęło do przodu. Jechali z taką prędkością, że Misty poczuła jak wgniata ją w siedzenie, a wiatr kołysze jej włosami.

- Nie do wiary, że ojciec od tak pożyczył ci ten wóz – pokręciła głową, próbując zapanować nad drżeniem głosu. Kątem oka spojrzała na miernik prędkości. Na Boga, jechali ponad 180km/h. Poczuła jak coś wywraca się w jej żołądku. Zaczęła głęboko oddychać, aby się uspokoić. – Nigdy nie dostałam do niego kluczyków, a jestem jego córką… - wytłumaczyła, ale Justin nie odezwał się słowem.

Był tak skupiony na drodze, która rozciągała się przed nim, że wszystko inne przestało mieć znaczenie. Uwielbiał tą cholerną adrenalinę, jaka buzowała w jego krwiobiegu. Zupełnie tak jakby ktoś niespodziewanie wstrzyknął mu ją dożylnie.

Nawigacja zaprowadziła go przed ogromny budynek. Obiekt ten w niczym nie przypominał szkoły, w której dotychczas się uczył.

Pierwszy dzień w nowej szkole zakończył około czternastej i było to dla niego niczym trofeum, bowiem zazwyczaj zwiewał z ostatnich lekcji, aż się za nim kurzyło. Teraz siedział na trybunach boiska, ze splecionymi dłońmi, ułożonymi na kolanach i pochylał się do przodu. Kątem oka spojrzał na zegarek, ozdabiający jego nadgarstek i westchnął przeciągle, uświadamiając sobie, że ta pieprzona Misty spóźnia się  jakieś piętnaście minut, a może i pół godziny. Zdawał sobie sprawę z tego, że jest ona na tyle sprytna i robi to wszystko specjalnie, byleby tylko wyprowadzić go z równowagi. W rzeczywistości jednak nie wiedziała, że powinna się bać momentu, kiedy Justin wreszcie wybuchnie. Najczęściej przy napadzie złości nie kontrolował własnych odruchów, a o konsekwencjach myślał dopiero po fakcie. Nie raz skończyło się to czyimś złamanym nosem, czy kilkoma żebrami.

Uniósł wzrok na boisko do koszykówki i poczuł cholerną potrzebę zagrania choćby jednego meczu. Minęły dwa dni odkąd nie trzymał piłki w dłoniach i miał wrażenie, że z tego powodu, świerzbią go ręce. Koszykówka potrafiła uzależnić niczym najlepsza na świecie kokaina.

Justin myślał, że jest tutaj zupełnie sam. Zdziwił się wiec, gdy nieoczekiwanie wyrosła przed nim jakaś nieznajoma postać. Zmarszczył brwi, przyglądając się chłopakowi, który na oko wyglądał na osiemnaście lat. Od razu wywołał u Biebera jakieś pozytywne uczucia. Szatyn nie wiedział czy było to spowodowane kruczoczarnymi włosami, zaplecionymi w warkoczyki, czy może koszulką na ramiączka z logiem jego ulubionej drużyny. Bądź co bądź, Czarnoskóry nieznajomy wydawał się całkiem w porządku chłopakiem.

Nawet nie zauważając obecności Justina, zaczął raz, po raz rzucać do kosza. Skubany musiał mieć przeogromne szczęście, bowiem za każdym razem piłka trafiła prosto w cel. Widząc to, Bieber momentalnie poczuł tęsknotę. Brakowało mu grania bez opamiętanie w koszykówkę z Royem. Szatyn zamyślił się do tego stopnia, że nie zauważył, gdy nieznajomy znalazł się obok niego, dysząc nad jego karkiem. Zdezorientowany uniósł głowę do góry i napotkał na swojej drodze duże, zaciekawione tęczówki w kolorze mocnej kawy.

- Hej! – krzyknął, przyglądając się Justinowi nadzwyczaj intensywnie. Justin nie ukrywał, że czuł się z tym niekomfortowo. Czarnuch był gejem i leciał na niego? Skarcił się za taką myśl i skrzywił się z obrzydzeniem. – To ty dzisiaj prowadziłeś się z tą suką Drake!

Bieber momentalnie zacisnął dłonie w pięści. Co jak co, ale nienawidził i nie tolerował, gdy ktoś obrażał kobietę w jego towarzystwie. W takich momentach odruchowo włączał mu się tryb ‘obrońca’.

- Przystopuj ze słownictwem – fuknął, marszcząc groźnie czoło.

- Posłuchaj – nachylił się nad nim Murzyn, jakby chciał powierzyć mu jakiś ważny sekret, którego nigdy wcześniej nie zdradził. – Jesteś tu nowy. Dam ci radę. Trzymaj się od niej z dala. Ta laska sprowadza same kłopoty.

Justin skłamałby mówiąc, że nie zaintrygowały go te słowa. Nastawił więc ucha, próbując rozwiązać tą zagadkę.

- Co masz na myśli?

Mniej więcej w tym samym czasie Marcus dojrzał na horyzoncie Misty, która przyglądała się ich dwójce z kamiennym wyrazem twarzy. Miała zaplecione na klatce piersiowej ręce, a z doświadczenia wiedział, że to nie wróżyło nic dobrego. Jak oparzony odsunął się od Biebera i w mgnieniu oka wyprostował się. Justin na szczęścia miał dobry refleks i zdołał chwycić go za ramię, zmuszając, aby na niego spojrzał.

- Wpadnij do nas wieczorem – zaproponował, uśmiechając się chytrze. W głowie układał kolejne części swojego planu. Fakt, dobrze byłoby mieć jakiegoś wspólnika, tutaj na miejscu. A Marcus wydawał się całkiem sensownym kandydatem do tej roli. – Pogadamy.

Kiwnąwszy głową do chłopaka na pożegnanie, oparł dłonie na krańcach ławki i wyprostował się. Przemieścił się obok dziewczyny i obiegł jej sylwetkę wzrokiem od góry do dołu.

- Spóźniłaś się – zawarczał, ochrypłym głosem.

- Oh, naprawdę? – udała zdziwioną. I cóż, byłaby niezłą aktorką, gdyby nie to, że Justin rozszyfrował ją już na samym początku. Chłopak, aby bardziej się nie wkurzyć, bez słowa ruszył do samochodu i wsiadł do niego. Poczekał na Drake i odpalił auto.

- O czym gadałeś z Marcusem? – wypaliła w końcu. Wiedziała, że nie usiedzi w miejscu, zanim nie dowie się prawdy. I miała cichą nadzieję, że Justin wysłucha jej modlitw i powie jej cała prawdę. Oh, jak bardzo się łudziła?

Zignorował jednak pytanie szatynki i otworzył usta, by powiedzieć coś, co kompletnie ją zszokowało i zdenerwowało za razem.

- Marcus dzisiaj do nas wpadnie – rzucił z entuzjazmem i spojrzał na dziewczynę przez ramię. Wiedział, że doprowadzi ją do białej gorączki, ale mało go to obchodziło. – Pomyślałem, że chcesz o tym wiedzieć.

Na chwilę zamarła w bezruchu. Zamrugała gwałtownie powiekami. Powinna to traktować jako głupi żart? Z drugiej strony Bieber wcale nie wyglądał, jakby sobie żartował. Wręcz przeciwnie. Był śmiertelnie poważny!

- Czy ty sobie do jasnej cholery kpisz!? – oburzyła się. Niemal kipiała ze złości i to tylko podkręcało Justina. Głównie dlatego w odpowiedzi roześmiał się beztrosko, potrząsając głową. – Kurwa przestań próbować żyć moim życiem. To nie jest twój dom, to nie jest twoja rodzina i to nie są twoi znajomi – warknęła i wcisnęła się mocniej w fotel. Chyba za późno ugryzła się w język. Dopiero, gdy usłyszała te słowa, zrozumiała jak żałośnie zabrzmiała. Plus, w jej głosie dało się wyczuć zazdrość. Niespodziewanie poleciała w bok i uderzyła głową w szybę, podczas gdy Justin skręcił w jakąś wąską uliczkę. Jęknęła z bólu i przyłożyła dłoń do obolałego miejsca.

- Nie chcę ci nic zabrać – powiedział spokojnie, starając się zaakcentować każde słowo z osobna. – Wolałbym mieszkać wciąż na Brooklynie, niż tutaj. Ale chociaż postarajmy się polubić. Zgoda? – spytał z wyczuwalną nadzieją w głosie. Jednocześnie uniósł lekko brwi do góry i czekał na reakcję ze strony Misty.

Sama nie wiedziała, dlaczego skinęła głową, ściskając pewnie dłoń Biebera, jako potwierdzenie ich umowy. 

***

 Jak wam się podoba konflikt między Misty a Biebsem? Jak myślicie, Justin coś knuje czy rzeczywiście chce żyć z dziewczyną w zgodzie? 

Zaczynam myśleć, że wszystkie te rozdziały są tak nudne, a całe to opowiadanie wcale nie jest takie fajne, jak myślałam. Eh. 

Mimo moich obaw wciąż jestem wam wdzięczna za czytanie i taką ilość komentarzy, wejść, odpowiedzi w ankiecie i obserwatorów. 

 Mam nadzieję, że mimo kolejnego nudnego rozdziału, zostaniecie i zostawicie po sobie opinię! Uwielbiam, gdy mnie motywujecie! 

Na koniec chciałabym was zaprosić na opowiadanie o Justinie -> ESCAPE < - zapowiada się na prawdę ciekawie! :)