[2]. Szpieg

 Jeśli czytasz, skomentuj! :)

{muzyka}

Justin od razu zaczął lustrować szatynkę wzrokiem, niczym najlepszy na świecie rentgen. Wsunął dłonie do kieszeni spodni i zgarbił się nieco. Zobaczył jak dziewczyna mruga powoli, jakby próbowała przystosować się do tej sytuacji. Następnie spojrzała na chłopaka spode łba.

Od razu zrobiła na nim wrażenie, zważywszy na to, że wyglądała na bardziej złą, niżeli zawstydzoną, pomimo tego, że miała na sobie tylko za dużą o kilka rozmiarów koszulkę, która sięgała połowy jej ud. Nawiasem mówiąc miała cholernie zgrabne nogi. Miękkie, kasztanowe loki opadały na szczupłe ramiona, a malinowe, zmysłowe wargi, były kusząco rozchylone. Długie, lśniące rzęsy zdobiły orzechowe tęczówki.

Misty odchrząknęła znacząco, podczas gdy rodzice wymienili między sobą porozumiewawcze spojrzenia. Oparła dłonie na biodrach, a mięśnie na jej twarzy napięły się.

- Dowiem się o co tutaj chodzi? – spytała z wyrzutem, spoglądając to na rodziców, to na Biebera. Postanowił nie odzywać się słowem i w ciszy czekał na dalszy rozwój wydarzeń.

- Justin zamieszka z nami – odezwał się Christian bardzo poważnym tonem i objął swoją żonę ramieniem. Chciał w ten sposób pokazać, że również Laurel popiera jego decyzję.

- C-co? – wydukała Misty i z wrażenia rozdziawiła usta. Przez moment miała wrażenie, że się przesłyszała. Jej oczy rozszerzyły się do tego stopnia, że wielkością przypominały dwie pięciozłotówki. Pragnęła, aby rodzice nagle roześmiali się i stwierdzili, że to żart. Bo to co właśnie powiedzieli było niedorzeczne, prawda? Jakim prawem ma dzielić rodzinę z kimś obcym?

Potrząsnęła głową. Tym gestem utwierdziła państwo Drake w przekonaniu, że w pełni nie zgadza się z ich postanowieniem. Wszyscy w pomieszczeniu milczeli, próbując dobrać idealne do tej sytuacji słowa. Ale w ich głowie panowała pustka. Zupełnie tak, jakby ktoś specjalnie usunął z głowy lokatorów wszystkie sensowne myśli.

Misty Drake była znana ze swojego temperamentu, dlatego jako pierwsza postanowiła przerwać męczącą i krępującą ciszę.

- Jak wyobrażacie sobie życie z kimś kompletnie obcym? – spytał i kątem oka spojrzała na Justina, który również bacznie się jej przyglądał. Właściwie obiegał wzrokiem, milimetr po milimetrze, całą sylwetkę szatynki, aż wreszcie nawiązał z nią kontakt wzrokowy. – Do cholery, przecież nawet go nie znacie!

- Misty, kochanie – powiedziała Laurel łagodnym głosem i zrobiła krok ku córce. Ułożyła ciepłą dłoń na ramieniu dziewczyny, chcąc dodać jej tym gestem choć odrobinę otuchy. – Justin stracił matkę. Tata obiecał się nim zaopiekować.

- Więc w dodatku jest sierotą? – uniosła się szatynka. Słysząc te słowa Justin poczuł jak każdy mięsień w jego ciele się napręża. Zacisnął mocniej szczękę i spuścił wzrok. Nie mógł dać po sobie poznać, jak bardzo złość rozsadzała go od środka. Musiał wyglądać na pełnego smutku i skruchy osiemnastolatka.

- Do pokoju, młoda damo – krzyknął Chris, podczas gdy jego żona posłała Bieberowi spojrzenie przepełnione współczuciem. Była zszokowana do granic możliwości tym, że Misty zachowała się tak podle. Czy nie wychowali jej w pełni tolerancji?

- Nie zgadzam się rozumiecie? – warknęła ciemnooka, odwracając się na pięcie. Dla podkreślenia swojego okropnego humoru zarzuciła charakterystycznie włosami. – Od kiedy w tym domu nie można mieć swojego zdania? – dorzuciła na odchodne, a kilka sekund później jej sylwetka zniknęła z zasięgu wzroku pozostałej trójki.

Justin uśmiechnął się ledwo widocznie pod nosem. Wszystko szło dokładnie po jego myśli.

Misty nie ukrywała swojej niechęci do chłopaka, z którym od dziś miała dzielić rodzinę, dom, szkołę i całą resztę tych beznadziejnych rzeczy. Zdawała sobie sprawę z tego, że im więcej będzie przeciwstawiać się rodzicom, tym gorzej dla niej. Wiedziała też, że nie ma opcji, aby Justin opuścił to miejsce i wrócił tam, skąd pochodzi.

Tego dnia w umyśle osiemnastolatki pojawiło się mnóstwo pytań i obiecała sobie, że zrobi wszystko, aby wreszcie odnaleźć na nie odpowiedzi. Skoro Justin mieszkał w Nowym Jorku, to jakim cudem wylądował tutaj, w Phoenix? I dlaczego akurat jej ojciec z taką chęcią postanowił się nim zaopiekować? Według Misty brakowało tutaj sporej części układanki, dzięki której mogłaby to wszystko poskładać w całość. Zaczęła gorączkowo zastanawiać się nad tym, czy Christian nie ukrywa czegoś zarówno przed nią jak i mamą. Nie wierzyła, bowiem w jego dobre serce.

Z tego wszystkie rozbolała ją głową. Czuła pulsujący ból w okolicach skroni, dlatego przyłożyła do nich palce i zaczęła je masować. Jednak nawet ta czynność nie przyniosła upragnionej ulgi.

Zatrzymawszy się przy drzwiach, prowadzących do pokoju, który zajmował Justin, westchnęła głęboko. Uniosła dłoń, zaciśniętą w pięść i zapukała raz, drugi, trzeci… Nie otrzymała odpowiedzi. Żadnego ‘proszę’ czy ‘wejść’. Odczekała jeszcze chwilę, uderzając o drewno swoimi długimi, wypiłowanymi paznokciami. W końcu nie wytrzymała i niepewnie chwyciła za klamkę, po czym uchyliła drzwi i wsunęła głowę do środka. Rozejrzała się dookoła i nie zauważywszy nigdzie chłopaka, już pewniej weszła do pomieszczenia. Postanowiła zrzucić winę za ten czyn na czystą ciekawość, która towarzyszyła jej niemal od zawsze.

W samym centrum pokoju leżała otwarta walizka szatyna. Słysząc wodę cieknącą w łazience, Misty zrozumiała, że Bieber bierze prysznic. Miała więc odrobinę czasu, aby powęszyć. Podeszła więc do bagażu i zaczęła przeglądać jego zawartość. Z początku oczywiście nie natrafiła na nic godnego uwagi, prócz markowych ubrań. Nie miała zamiaru zakrzątać sobie głowy skąd chłopak, pochodzący z Brooklynu miał na nie pieniądze. Wzruszyła ramionami, odrzucając na bok kolejną koszulkę w serek. Gdy dotarła na samo dna walizki, zauważyła coś, co wzbudziło jej zainteresowanie, a mianowicie laptop. Nie wiele myśląc wyciągnęła go i pośpiesznie włączyła. Jak na złość proces ładowanie wszystkich plików, trwał wieki.

Dziewczyna czuła, że jest coraz bliżej osiągnięcia celu, gdy nagle…

Ktoś mocno ścisnął jej nadgarstek, niemal miażdżąc kości. Syknęła z bólu. Nie była w stanie wyrwać ręki, choć szarpała się na wszystkie możliwe sposoby. Powoli drobna dłoń Misty cierpła. Jeszcze nigdy nie czuła się tak bezsilna. Obudziła się w niej nagła złość. Za plecami usłyszała jak osobnik przełyka głośno ślinę. A później zrobił to czego najmniej się spodziewała. Pociągnął ją w swoją stronę tak, że była zmuszona się odwrócić. Wcześniej jednak straciła równowagę i zderzyła się z umięśnioną, nagą klatką piersiową chłopaka. Do nozdrzy panny Drake od razu wślizgnął się zapach męskiego żelu pod prysznic.

Tym razem to ona przełknęła nerwowo ślinę. Bała się unieść wzrok, bowiem było w nim coś, co ją przerażało. Czuła za to, jak Justin patrzy na nią z góry.

Zlustrowała go pośpiesznie wzrokiem. Wokół bioder owinięty miał tylko biały, puchowy ręcznik. Tors chłopaka z widocznymi mięśniami, pokryty był licznymi tatuażami, podobnie jak ręka. Miał karcące spojrzenie, które wręcz mówiło do niej, że powinna uciekać jak najdalej się da. Miodowe włosy chłopaka były wciąż mokre, ale postawione ku górze i pozostawione w kompletnym nieładzie.

- Czego tu szukasz? – warknął szatyn, głosem pozbawionym jakichkolwiek emocji.

Misty zwalczyła chęć wywrócenia oczami. Wiedziała bowiem, ze takie gesty w tym momencie były zabronione. Chciała tylko szybko stąd wyjść. Prosiła o zbyt wiele?

- Mama kazała zawołać cię na kolację – wyjaśniła i w tej samej chwili poczuła jak Justin wypuszcza ze swojego stalowego uścisku jej dłoń. Spojrzała na nią i otworzyła szerzej oczy, widząc jak bardzo poczerwieniała. Miała ochotę nakrzyczeć na niego i kazać mu spadać, ale coś skutecznie powstrzymywała ją od tego.

Chłopak przez parę dobrych chwil po prostu stał, przyglądając się dziewczynie ze złością wymalowaną na twarzy. Kilka razy otwierał usta i zamykał je, jakby nagle zmieniał zdanie. Mijały minuty, kiedy Bieber skinął głową i wyminąwszy towarzyszkę, stanął przed otwartą walizką, w której panował istny chaos. Zagryzł wargę tak mocno, że poczuł w ustach metaliczny posmak krwi. Próbował walczyć z nieoczekiwaną złością, buzująca w jego żyłach. Nie mógł teraz wybuchnąć, nie przy Misty. Wszystko by tym zepsuł.

Szatynka przyłapała się na tym, że od paru sekund podziwia każdy, chociażby najmniejszy detal idealnego ciała chłopaka. Skarciła się za to w myślach. Owszem był cholernie przystojny, niczym grecki bóg, wyrzeźbiony w marmurze, ale do cholery… Od dzisiaj widniał na liście jej wrogów, jako pierwsza pozycja!

- Coś jeszcze?

Z zamyśleń wyrwał ją ochrypły głos Justina i aż podskoczyła z zaskoczenia.

- Chciałbym się przebrać, chyba, że masz ochotę popatrzeć – odwrócił się w jej kierunku, mrugnął do niej okiem i uśmiechnął się do niej tak słodko. Na chwilę świat zawirował przed oczami Misty. Poczuła jak kolana się pod nią uginają, dlatego przytrzymała się drewnianej komody. Justin poruszył zabawnie brwiami, a głupkowaty uśmieszek wciąż nie schodził mu z ust. Milczenie szatynki uznał jako zgodę na jego propozycję. Jednym, gwałtownym ruchem zrzucił ze swoich bioder ręcznik, powodując, że wylądował na podłodze.

Misty była tak zszokowana tym, co zobaczyła, że nie potrafiła wydobyć z siebie jakiegokolwiek dźwięku. Poczuła jak jej policzki zalewają się czerwonym rumieńcem i wiedziała, jak ten fakt usatysfakcjonował Justina. Nie miała pojęcia jak się zachować. Powinna zakryć oczy, czy dalej jak idiotka przyglądać się kolosalnej męskości chłopaka. Chyba nigdy nie czuła się tak zażenowana. Pośpiesznie odwróciła się na pięcie i rzucając najcichsze ‘przepraszam’, speszona wybiegała z pokoju. 

***

 Jak wrażenia po rozdziale drugim? Wiem, że nadal mało się dzieje, ale musicie być cierpliwi! Obiecuję, że jeszcze troszkę i czeka was porządna akcja! :) 

Chciałabym z całego serduszka podziękować za tyle wspaniałych opinii! Na prawdę nie spodziewałam się tego, gdy zaczęłam pisać faked-boy! Jesteście najwspanialsi! Nigdy nie motywuje do dalszej pracy tak jak wy! 

Jeśli chcecie być na bieżąco, zaobserwujcie bloga lub zapiszcie się w zakładce 'informowani'. Będę bardzo wdzięczna jeśli każdy z was zostawi króciutki komentarz, nie musicie się rozpisywać! Miło byłoby również pod tym rozdziałem zobaczyć więcej niż 50 komentarzy! Zachęcam również do odpowiadania w ankiecie po prawo i do oglądania zwiastunu. Jeżeli macie możliwość, reklamujcie bloga, proszę! 

Tyle z mojej strony, do następnego! :)